مقاومت بدون خشونت
افغانستان یکی از ناامن ترین و فقیرترین کشورهای دنیاست. اقتصاد فروریخته و نظام بدون قانون دو شاخصه مهم کشوری به نام افغانستان است. بیش از سی ملیون افغانستانی زنده گی روزمره خود را در بدترین شرایط موجود پیش میبرند. شاید ملیونها افغانستانی سوال کنند که چه باید کرد؟ یا چگونه از شر حاکمان مذهبی و شرایط موجود رهایی یابند. گروههای سیاسی افغانستان و جامعه بین المللی طرحهای خود را برای حکومت همه شمول دارند. اما حکومت همه شمول دردی را دوا نمیکند چون یکجا شدن مفسدین حکومت قبلی با زور طلبان حاکم وضعیت اقتصادی و اجتماعی موجود را تغییر نمیدهد.
به نظر من یگانه شیوه و راه در مقابل زورگویان و سلطه طلبان همانا مقاومت بدون خشونت است.
مقاومت بدون خشونت چیست؟
مقاومت بدون خشونت یا عمل دستیابی به اهداف از طریق تظاهرات نمادین، نافرمانی مدنی، عدم مشارکت اقتصادی و سیاسی و روش‌های دیگر، بدون استفاده از خشونت است. مقاومت بدون خشونت تا حد زیادی مترادف با مقاومت مدنی است..
از میان چهره‌های مطرح در حوزهٔ مقاومت بی‌خشونت می‌توان از مهاتما گاندی، مارتین لوتر کینگ، مایکل نگلر، مبارک عواض، آن سانگ سوجی، ادم میلیچینک، لئو تولستوی، آندره ساخاروف، جونیور، واسلاو هاول، جین شارپ و لخ والسا و… نام برد.
(گرفته شده از ویکیپیدیا)
طرحهای مختلف از مقاومت بدون خشونت در افغانستان میتواند وجود داشته باشد. اما چند نکته کلیدی را میخواهم مطرح کنم که کمک خواهد کرد این جنبش موفق باشد:
اول: اتحاد و برابری همه ملیتها و اقوام افغانستان. در افغانستان چیزی به نام ملیت اکثریت یا برتری یک قوم و ملیت وجود داشته نمیتواند. یعنی همه ملیتها و اقوام به این مقاومت بدون خشونت بپیوندند.
دوم: این مقاومت مانند مردم هندوستان باید بومی یا از داخل افغانستان باشد. هر گونه رهنمایی و دستور از خارج یا کشورهای دیگر باعث ناکامی این مقاومت میگردد.
سوم: مقاومت بدون خشونت طوری صورت گیرد که به کسی ضرر نرسد. یعنی یک وسیله فشار به نظام حاکم باشد نه به رعیت یا مردم.
نارضایتی از وضع اقتصادی یا فقر و ناداری سرآغاز این مقاومت بوده و حقوق دوشیزه گان برای تحصیل میتواند این مقاومت را انرژی فوق العاده ببخشد.
من اطمینان کامل دارم که مقاومت بدون خشونت اگر در داخل افغانستان به شکل بومی شروع شود به یک جنبش سراسر مبدل میشود.
مقاومت بدون خشونت به مراتب آسانتر و بی ضررتر از مقاومت مسلحانه است. تقریبن همه جنبشهای مقاومت بدون خشونت در جهان به پیروزی رسیده اند. مردم افغانستان نیرو، خلاقیت و استعداد این را دارند که خود را آزاد سازند.